Sevda İkilemi Şiiri - Önder Atmaca

ellerim çirkefin içerisinde, ellerim batakta.
yüzüm yanıklarda..
kahpelerin en kahpesine tanık...
yüzüm utançlarda..
kalleşlerin en kalleşine tanık...yüreğim ha keza..
yüreğim acılarda..hayat dedik geçtik...
ya da geçer gibi mi yaptık bilinmez..
hayat yokluklarda..yoksunluklarda..
hayat utançların ardında.
ve hep bir günü bekledik,
sabırla koruğu üzüm eyleyerek..
bir gün sorulacak olandı hesaplar..
bir gün dürülecek olandı defterler..o günü bekledik..
o günü düşledik uykularımızda..
o gün için atandı kalbimiz
ve o güne dek gelendi alacağımız soluk.
neydi ki.. gelip çatan o gündü..
defterin dürülme zamanı,
hesabın sorulma zamanıydı gelen..
eller tetikte...yürek tetikte..gözler hedefteydi....
akacak olan kan kırmızısı..
akarsuların rengi kan kırmızısı...
yağmurlar kan kırmızısıydı...
eller tetikte...yürek tetikte..gözler hedefte..
titremiyordu bacaklar...
parmaklar kesilmiş, parmaklar kaskatı..
parmaklar tetiğe kardeştiler..
yürek yangındaydı şimdi..
yürek acımasızlığının en sonunda..en uç noktasında..
işte o an seslendi yürek..
ve nefesler tutulan..
ve kötülerin gözlerinden okunandı artık korku...
pişmanlık faydasızdı, pişmanlık yetersiz mi yetersiz..
artık dönüş yok diyordu yürek..
dönüşü yoktu tetikteki parmağın..
şavkı tüten bir ışık hüzmesi..bir yıldız..
en parlağından bir güneş...
yangınlardan daha ateşli, yangınlardan daha yakan..
kor alevli...
ve bir güneşti araya giren..
çivi çiviyi sökerdi..
ateşin büyüğü yürekteki başka ateşi..
söndürdü..
söndürdü de bir yangından diğer yangına koştu yürek...
bir yangından öte yangına ulaştı beden....
kavrulandı...alev alev yanandı...
ve tutuşan yürekteki yangının adına ulaştı beyin..
adı sevda, adı yaşamdı..
yaşam güzel olandı..
yaşam bağışlayan ve bağışlatandı..
yaşama öyle bağlandı yürek,
kaderine sevdalanan oldu zorlukların arasında..
yaşama öyle bağlandı yürek..
şimdi dağların doruklarında, zirvelerde olmalıydı..
gökkuşağından taç yapmalıydı sevdasına…

yaşam kekik kokulu dağlarım
ve mavzerimde açan çiçek..hiç solmayacak..
yaşam güzel olandı..
bedeni tutuşturan..tırnaktan saç teline kavuran..
ve yaşam artık Yaseminleşendi..
ufka kızıllık saçan…
kor ateşlerce tutuşturan..
Önder Atmaca (ŞEYHAN) 4.9.2006