Bir şişe ki göklerden dökülür rüyama,
Her damlası âşık, her yudumu feryada meyyal.
Sevda içersin, yüreğin titrer ansızın,
Bir kuş kanadı çırpar da düşer göğsüne,
Bir sızı ki anlatmaz diller,
Ateş olur, kül olmaz; yakar yine yakar.
Sevda bir mey gibi;
Ne bağında bulursun, ne dalında,
Havada asılıdır, kokusuyla sarhoş,
Dokundukça incinir, dokunmasan el verir.
Tatlıyla acının en ince yerinden geçer,
Bir damlası dudağında, bin sorusu yüreğinde.
Yudumlarsın…
Her yudumda bir yara,
Her yara bir dua.
Sanki gökyüzü yağmurla dolsa,
Ve sen o yağmuru içsen kana kana,
Yine de bir susuzluk kalır damarlarında,
Bir özlem, adı konmamış, ucu bucağı görünmez.
Sevda içersin;
Bir nehir akıtır içini,
Bütün duvarlarını söküp atar,
Sadeleşir, arınırsın,
Ama eksilirsin de biraz.
Gözlerine bakarsın aynada,
Ve orada bir iz görürsün;
Aşktan yadigâr,
Bir ömür taşınacak bir iz.
Ve anlarsın:
Sevda, insanın kendine yürüdüğü yoldur,
Her adımı hüzünle kutsanmış.
İç işte, korkma,
Ne kadar yanarsan, o kadar çoğalır içindeki bahar.
Sevda içersin…
Ve bilir misin?
Son yudumda hep göğe bakar insan.
Fantalı Pepsi
Kayıt Tarihi : 2.12.2024 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!