Sevda Hiç Bir Kalbi Yakmamalıydı.

SEVDA HİÇ BİR KALBİ YAKMAMALIYDI

Kerem düştüğünde onulmaz aşka...
Aslı diye yaşlar akmamalıydı.
O yanarken aslı davranıp laşka...
Kereme tepeden bakmamalıydı.

Sevgi ruh üflermiş kalbin naaşına !
Gönül bu benzemez dağın taşına,
Ümitsiz sevenin garip başına...
Şimşekler insafsız çakmamalıydı.

Aşka muhtaç insan ölün ve dirin !
Gönülde yeri yok hasretten kirin !
Çok seven Ferhat'ı hayırsız Şirin...
Gülle değil diken kakmamalıydı.

Varlığa sebeptir bu güzel feyha !
Ney de vardır aşkta bulunan reyha ?
Aşkı dilde destan olan Züleyha...
Ömrünü Yusufsuz sakmamalıydı.

Vuslat için yanıp dertle evenler...
Yoluna çıkmasın kıllı kevenler.
Ayrılık denilen şeyi: sevenler...
Unutup aklına takmamalıydı.

Cumali katlanır derdi bolsa da !
Sesi çıkmaz saçlarını yolsa da !
Değenin piştiği ateş olsa da...
Sevda hiç bir kalbi yakmamalıydı.

Sakmak: saymak:sayılmak; sanmak.
Feyha:büyük, geniş, engin.
Kakma: üzerinde açılan yuvalara gümüş, sedef gibi süs maddeleri kakılarak oturtulan (nesne).