Sevda güneşi Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Bir güneş doğuyor,
Sevda güneşi.
Sevgi güneşi, sevinç güneşi,
Umut güneşi, vuslat güneşi.
Evet doğuyor karanlığı kovalayıp,
Zulmetlere nur saçıp.
Gönülleri ısıtıyor, ayaza savaş açıp.
Tüm doğa uyanıyor,
Bu sıcaklık, bu nurdan.
Bu sevdadan, bu aşktan.
Uyanıyor kainat,canlı bütün mahlukat.
Bitkiler kuşlar, hayvanat.
Kıpırdayan ne varsa,
Tadını çıkartıyor,
Bu güzelim dünyanın,
Sıcak, aydın dünyanın.

Karanlık ayazlardan kurtulan tomurcuklar,
Sevda güneşinin nurundan yeşeriyor.
Açıyor sevda çiçekleri, sevda gülleri,
Ötüyor güllerin aşık bülbülleri.
Sevda nağmelerini söylüyorlar bir sesten.
Bir güneş doğuyor,
Sevda güneşi!

Bir güneş yükselmiş,
Sevda güneşi!
Yükselmiş zirveye en son noktaya,
Yükselmiş parlıyor güzellik sembolü,
Yükselmiş hayatın bahtı, neşesi.
Yükselmiş aleme nur saçıyor,
Her nurundan bin sevda, bin sevgi,
Bin sevinç,

Bin umut, bin vuslat,
Mutluluk yağıyor.

Sevda güneşi.
Sen zirvede olduğun müddetçe,
Ben mutluyum, o mutlu,
Biz mutlu, alem mutlu.

Seni hep böyle görmek isterdim.
Ama!
Maalesef…

Bir güneş batıyor,
Sevda güneşi!
Sevgi güneşi, sevinç güneşi,
Umut güneşi, vuslat güneşi.

Batıyor geride,
Ayrılık, hasret, elem, zulmet,
Ayaz, hüzün bırakıp.

Batıyor benim sevda güneşim,
Benim gibi aşkını kalbine gömmüş,
Haykıramamış,
Ateşinden kızarmış, son nefesini veren,
Bir güzel gibi,
Batıyor beni hayal kırıklığına uğratıp.
Batıyor, bir güneş batıyor,
Sevda güneşi…