Sevda Fakiri Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Dilim varmıyor yaşadıklarımı anlatmaya,
Yüreğim el vermiyor çektiklerimi saymaya,
Öyle bir hüzün kasırgasından geçtim ki;
Meltemler utanıyor yanımda durmaya.
Ben çok fakirim oysa; sevda fakiri.
Kendimi unutacak kadar sevdim, körü körüne,
Kendimi mahvedecek kadar tükettim, ömür ne kelime,
Herkes beni mutlu sanıyor sahte gülüşlerimle,
Oysa ben çok fakirim; sevda fakiri.
Sevmeye cesaret edemedi kimse beni ya da,
Ya da seni bilen utandı geri gitti.
Herkese seni anlatacak kadar cesurken ben,
Dört yana haykırırken sevdamı heyecanla yeniden,
Oysa çok fakirim ben; sevda fakiri.
Nelerini gördüm para, pul, servet sahibi,
Nelerini duydum ben sözlerin taçsız prensi
Ama kanmadı bu yürek be cebe, ne de söze
Ben çok fakirim; sevda fakiri.
Surları aşıp gönlüme ulaşamadı kimse,
Ne el verdim, ne de gönül kimseye.
Ne zengin olurdum oysa evet deseydim sadece birine
Oysa çok fakirim; sevda fakiri.
Azığım keşke kuru soğan ekmek olaydı,
Olaydı da bir yârim benim olaydı.
Bakmayın bereket tarlası gibi süzülüşüme
Çok fakirim ben; sevda fakiri,
Para pul banane, umurum da bile değil,
Ben çok fakirim, onsuz dünya malını ne edeyim?
Yıllardır böyle ser sefil gezerim,
Ben çok fakirim; sevda fakiri.