yalnızlığın en zengini1957
ben
diye başlasam söze
kimsin diye soracaksın
anlatsam kendimi uzun uzun
yine de tanımayacaksın
senin gibi nefes alsam
senin gibi yürüyüp konuşsam
hatta ardın da gölgen olsam
farkına bile varmayacaksın
ben
gönlü misket oynayan çocuk
bakma kır saçları dökülmüş
hayat yorgunu sevda vurgunu
zaman içinden taşmış bu güne
akşam güneşinde gözleri kamaşan
denizden sudan hatta bir çınardan
dost edinmiş gece ve gündüz arasında
unuttuğun bir sevda eskisi desem
belki bir ah çekip tanırdın
dudaklarından çıkacak iki kelime
sen misin?
Kayıt Tarihi : 16.12.2011 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!