Yani bazen böyle hissetmiyor degilim insanlarin adaletsizliğine ve pisliklerine bu şekilde tepki veriyorum.Soz konusu sevdiklerim olunca kendimi hice sayip olaylarin icine atlayabiliyorum.Ama bazen de bu boru boşuna ötüyor gibi hissediyorum.Bi yerlerden atlayıp,kırılan,yorulan gönlümü bu haliyle sevdiklerime kalkan olarak kullanıyorum.Bugün biraz "felsefik hüzünlü" yüm.Birseyleri kaybettiğini hissederek uyanmak nasıl bir duygu?
Kuş ölür,sen uçuşu hatırla" diyen Füruğ'un "uçmayı aklında tut kuş fanidir" söz güzellemesi...
Birbirimize göğü yollayıp duruyorduk
Yoktu başka kesemizde bir mahsul
Uzun ovalar,derin düzlükler...
Bağrı yanık acılar...
Sessizliğimin ve yalnızlığımın en kadife çiçeği
Bozuk yollarıma taş koyan da benim
Yollarımı tıkayan da
Kanayan yarayı kanatan da
Hangi dilde iflah olacağım bilmiyorum
Hangi zamanın ben de intihar edeceğini de bilmiyorum
Hangi yöne çevrilsem o tarafın yabancısıyım
Aklımın içindeki ölüyü diriltmekle,tekrar öldürmek arasındaki o ince çizgideyim
Ölse yine öleceğim,diriltsem ben yanacağım.
Bir insan onu defalarca kez affetmiş birinden korkar mı?
E Tanrı'dan korkuyoruz çünkü bir gün bizi affetmeyecek korkusu var icimizde hepimizin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!