Sevda derler Şiiri - Mireng Mehran

Bir akşam vaktiydi,
kendi içime çöktüm yine.
Sorma, bu sessizliğin kime çalıştığını
ben de bilmiyorum artık.

Yolları aynı kaldı,
adımlarım değişti sadece.
Bir vakit dokunsam çözülür sanırdım kader,
meğer düğüm değil,
çoktandır kapanmış bir kapıymış.

Gözlerimde saklı bir isim dolaşıyor hâlâ,
kimse bilmez,
ben de söylemem.
Söylesem eksilir,
susarsam büyür diye
arada kalmış bir sır gibi taşıyorum.

Ne vedası oldu bu hikâyenin
ne de başlangıcı.
Yarım kalan ne varsa
tamah etmeden aldı benden;
geri istediğimde
elimde soğumuş bir zaman bıraktı.

Şimdi
bir ihtimal yaşar diye değil,
bir iz silinmesin diye bekliyorum.
Belki de bekleyiş dediğin
insanın kendi gönlünde kaybolmasıdır.

Ve ben,
kimseye anlatmadığım bir gecenin
tütünsüz, dumansız sızısında
yine ona doğru susuyorum.