Sevda değirmeni Şiiri - Belgin Turan

İçten dolu dolu yaşadığın bir sevda
ne zaman çocuksu sevinçlerini yitirir
hiç düşündün mü meleğim?
Önceleri hesapsız, coşkuyla yanar tutuşur,
Mutlandığın her anı, yüreğe ağır gelen kederleri,
Onunla hemen oracıkta paylaşmak istersin.
Bir ‘günaydın’ demek, güzel bir gün dilemek,
istediğin işte öyle insanca şeylerdir
basit ama değerli.

Öyle şiddetle kapanır ki, yüzüne kapılar
burnunun direği sızlar, ağlayamazsın bile.
Bin acı, çığlık atarak yüreğine oturur
bir şeyler akar gönlüne, yanar boğazın.
Susar, dağılır heyecanların tuzla buz olur.

İşte bundan sonradır ki, iflah olmaz,
adam olmaz, hissiyatında var olan
ne var ne yok, artık.
Ya deli bir tutkuya dönüşür
sen yerlerde sürünürken, o ilahlaşır gözünde,
bir dilenci gibi bir parça sevgi dilenir
deli gibi durmaksızın sever kalbin.
Ya da törpülenir, yıkılır duygular
hissizleşirsin, buz kesilir nefesin
mermerden farkın kalmaz bir zaman sonra.

Nedense sen her zaman sayacakmışsın gibi yerinde
her aranıldığında ve istendiğinde
koşarak gideceğin düşünülür, safça.
Oysa yalvarıp yakardığın zamanlarda
sesini kendinden başka duyan olmamıştır.

Hani söz vermiştin nidaları başlar
Güvenmiştim. Denir ilk defa birine.
Sormak gerekir tam da bu noktada
Peki, kaybetmemek için ne yaptın?
Ne dağları aşıp, yolları tükettin
ne yüreğin sevdanla yandı kül oldu
ne de gözlerin ağladı çaresizce geceler boyu.

Şimdi geçip karşıma takınarak en hüzünlü hallerini
vicdanıma beni boğdurmak istiyorsun öyle mi?
Oysa o çok rahat bilmen lazım sevgili.
Ah bilirim işlerin, güçlerin, dertlerin
ve arada bir aklına gelen ben.
Nasılsa hazır lokma her an her şekilde.

Bütün bu sözlere atlayıp volkan gibi
esip kavuracaksındır ortalığı.
Hiç gerek yok, yorma, üzme kendini
hem korkma iki günlük değildi
bu yürek severse olur sevda değirmeni.

16/11/2009 Belgin Turan