Sevda Dedikleri Şiiri - Ercan Keskin

Sevda ateş çemberi geçme sakın yanarsın
O öyle bir yangın ki söndüremez gözyaşın
İnletir gök kubbeyi kederli ağıtların
Yazdığın şiirleri bırak mazide kalsın

Ay mehtapsız geceden sessiz sessiz kaybolur
Yıldızların ışığı ulaşmadan yok olur
Alevler sardıkça kopar kızılca kıyamet
Şairler içlendikçe yürekleri burkulur

Sevdan zalim bir yanardağ gibidir gönlümde
Kim demiş yakarsa hüzün bırakmaz peşinde
Kan damlar ağlasam iki gözüm iki çeşme
Çöz prangamı kavuşayım özgürlüğüme

Bir yalnızlık bıraktın ki keskin bıçak gibi
Dokundukça hicranıma dağlar yüreğimi
Dikenli yolunda perişan ettim kendimi
Katlansa da acılar eksiltmedi sevgimi