Sevda Dediğn Şiiri - Melahat Çetinkaya

SEVDA DEDİĞİN

Sevda dediğin ne ki;
Değince yürek yüreğe
demlenen sıcacık sevgi,
ve onu besleyen muhabbet ilgi.
Kimi gün de,
Ucu yanık bir şarkının içinde,
kaybolurken yüreğin,
duygu yüklü bir şiirde
göz göze gelmek gibi...

Sevgiliyle kurduğun,
hayaller ülkesinde,
Mülteci duygulara sığınarak yaşarken.
Hüzne gebe gecelerin koynunda.
Dolunayın gölgesi,
düşerken pencerene.
Kırpmadan gözlerini,
düşünerek birini,
boğulmaktır belki de,
hasretin girdabında...

Sevda dediğin ne ki,
iki gönlün bir anda,
göğe saldığı uçurtma.
Nazlı nazlı süzülürken,
bırakınca ipini,
çakılıp yere düşen.

MELAHAT ÇETİNKAYA