Sevda dediğin hüzünlü bir türkü

Sevda dediğin hüzünlü bir türkü,
Gönül sazımız çaldıkça söylenir.
Bu türküyle döner yüreğin çarkı,
İnsan dünyada onunla eylenir.

Sevgi olmadan gönül etmez hayır,
Yürek sevdayla yanar cayır cayır.
Aşk özümüzde sevda ile büyür,
Sevgi ile filiz atıp boylanır.

Aşk ile sevgi yüreklere yürür,
Sevgiyle buz dağları bile erir.
Gönlümüz çiçek açıp meyva verir,
İnsanın nesli sevgiyle soylanır.

Gönül sevdayı sık dokuyup eler,
Mecnun olup Leylayı görmek diler.
Kara sevdaya tutulan kimseler,
Sevgiyle deli olmaktan huylanır.

Yusuf sevgi bahçesinden gül derer,
Seven sevdiğinin gönlüne girer.
Gönülde sevdalar vuslata erer,
Aşk özde düğün dernekle toylanır.