Gam-ı düşürdü gecenin,cânâ yoluna,
Sönüyorken tâ yavaştan hayâl kandilim.
Sardı kollarını o kör karanlığıma.
Yine tutuşturdu âteşi şu cânımı.
Omuzlarından dökülen alev saçları,
Çağırıyor hiç bitmeyen sevda dansına.
Tez var hemşire! umman etti nâr-dânımı.
Yan! ey cân hem cânâ,âteş-i sûzanıma.
03-03-2008.
Nar-dan: göz yaşı damlası.
Ateş-i Suzan: yakıcı ateş.
Cana: sevgili.
Kayıt Tarihi : 3.3.2008 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)