Hani, bir akşamüstü Boğaziçi’nde,
oturmuştuk ya,serin taşlar üstünde,
hava ılık, yağmur vardı,hafif de
sen her zamanki gibi ürkektin,
gizlice tutmak istedim, elini çektin,
bir ara göz göze geldik,ben bittim..
gözlerin buğulandı,yüreğim yandı.
kaçtım be sevda,sevda dan kaçtım.
o an denize baktım, yakamozlara yakalandım,
onlardan da kaçtım be sevda,gene kaçtım!
ama başaramadım be Sevda,başaramadım.
sağa döndüm,boğaz köprüsü renk cümbüşü,
sola döndüm diğer bir köprü, sevda düşü…
kısacası her şey sevda okuyordu o gece.
bir ara dönüp yüzüme baktın,İstanbul şiir dedim,
tebessüm ederek, gözlerin de güzelmiş’ dedin ya,
işte ben o an öldüm,öldüm be sevda……
gidelim dedim, kaçmak için,
pişkinliğe verdim.
senden değildi kaçışım sevda,
kara sevda dan dı…
aşk dan kaçtım…………..
Kayıt Tarihi : 14.12.2006 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi falan yok.Istanbulun kendisi sevda değil mi?
Sizinde mazinizi süsleyen bir çiçek demek. Güzel bir anlatımla şiirinizi yazmışsınız, tebrikler...
Ah İstanbul ah
Yüreğine sağlık
selamlarımla
tebessüm ederek, gözlerin de güzelmiş’ dedin ya,
hoş anlar, güzel de kaleme dökülmüş...
tebrikler...
Ne hoş...
Serbest yazınca da güzel oluyor.
Yeter ki; kelimeler yerli yerine otusun.
KUTLARIM_
Selam ve duam ile.
TÜM YORUMLAR (5)