Sevda Çocuğu Şiiri - Mehmet Latif İnanç

Bir çocuk, çocuksun sen
bakışlarının derinliğinde bir giz
bedeninle olgunlaştığını her ıspatlamaya çalıştığında
ele veriyor seni sevgili...
oysa seninle kurulan hayallerimde
yarımımı tamamlayan yarımımdın.
ne var ki masumiyetin, çocukluğun yetmiyor
yetmiyor bunu becermeye...
belki de gördüğüm hep eksik yanındı,
o kırılgan, özgürlükle tanışmamış
yavan tavırlarındı...
kendini ben tamamen özgürüm dedikçe
ne kadar kısıtladığının farkındamıydın acaba...
yaşama bakışımız aynı pencerenin
farklı kanatlarından...
biri daima açık, diğeriyse
esintiyle bir açılıp kapanmada...
mutluluk seni ilk gördüğümde
gözlerinin ışığıyla beslenen
bir çiçek olmuştu benim için...
her bakışında daha bir dallanan
yeşeren rengarenk bir çiçek...
İşte o gün karar VERMİŞTİM
seninle bu betonlaşan yaşamın,
makinalaşan ruhların
aykırı saydığı birlikteliğe...
para her şeyimiz olmayacak bizim demiştik,
ondan ileri hep ileri olacaktı sevgimiz...
direnecektik asi bir ruhla
bizi düşünmekten ve duygusallıktan korkutanlara...
kendimiz yazıp, kendimiz oynayacaktık
filmimiz her şekilde bitebilecekti
hayatın doğallığına uyacaktı...
ama bu filmde ihanet olmayacak
kan olmayacak
nefret olmayacak
yer bulamayacak içimizde demiştik
ve
beraber yemin etmiştik
içinde kendimizi gördüğümüz
gözbebeklerindeki ışıltıyla...

tutabildik mi sevgilim...

07 Haz.2002