Sevda çizgisi Şiiri - Lütfi Akarçay

Ne güzel zamanlara uğrak verdi bedenim..

Ne güzel anları yudumladı ruhum..

Ayaklarımın altında Arnavut kaldırımları

iki tarafımda köpürmüş akasyalar..

Havasında 'yarân' esintisi

suyunda 'berrak' duygular

toprağında 'sadakat' kokusu

yağmurunda "özlem" sevinci vardı..

Ve bir kız tanıdım o zamanlar

On dördündeydi..

Ayın on dördü gibiydi yüzü

Yıllarca içimde büyüyecek bir sır gibi

Sokuldu yüreğime

Ve hiç dinmeyen bir sızı gibi

Otağ kurdu bâkir gönlümde..

Unutmak ne mümkündü o zeytin gözleri

Ne mümkündü unutmak bakışlarındaki ceylan
ürkekliğini

Taze bir kor gibi

yürek yakan o kaçamak süzüşleri..

Güz kırlangıçları gibi habersiz

apansız göçüverdi..

Sahile vurdu yüreği

sadece kumları yakmadı

gölge gibi kendini takip eden bir gönülde

göz göz yaralar açtı..

Yıllar saçlarında ağıt yaksalar da

Kederlerle sarhoş

Issız bir dağ kadar “yalnız” olsa da

Pas tutmaz bir gönül vardı arkasında..

Evet bir kız sevdim

On dört yaşında

Ayın on dördü kadar güzeldi..

Ve hala o mekanlarda dolaşır hayallerim

Alnıma çekilen “sevda çizgisi”yle

gözlerimin filizlendiği o baharı arar

Yüreğim..

Ama yorgun

Ama kırık düşler ülkesinde kalmış

Bir aşık niyazında..