Sevda Çıkmazı Şiiri - Ercan Keskin

Gecenin ıslak ışıkları altında,
Yürüyorum adım adım,
Aklımda hep sen varsın…
Yel oldun şimdi denizlerin ufkunda,
Issız şafaklarda kayboldun…

Zaman mekân kavramı değişti,
Uzaklık yakınlık anlamını yitirdi,
İç içe olduk enikonu göreceli,
Etle tırnak, tenle tin gibi…

Demiştim cancağızım iyi hatırla;
Sevda emek ister toprak gibi.
Kan kesiği ellerde nasırlaştıkça,
Belendikçe, sevgi açar tomurcuklarda.

Çok haklısın diyebilirsin ki;
Toprağını bulmayınca ne çare,
Eksen de, biçsen de nafile.
Yine de denemek gerek bir kere,
Baktın olmadı nadasa bırak ümitle.

Can suyu verilmeyince tutar mı?
Sevgisiz aşk, aşksız sevgi olmaz ki;
Hangisi hangisinin başlangıç kuramı,
Yaşanmadıkça gerçek öğrenilir mi?

Bana bir fırsat ver aşkımı kanıtlayım.
İçtensiz özveri gösterisinden ırak,
Sende bu fidanın tutmasını istersen,
Meyvesi olgunlaşıncaya dek koparma sakın.