Sevda Çiçekleri Şiiri - Galip Sarı

Sevda Çiçekleri mevsimsiz açar.
Ne güller gibi baharı bekler.
Nede kasımpatı gibi sonbaharı.
Ne ilk, nede sondur baharları.
Bir gün boran vurur onları.
Başka bir günse, güneş yakar.
Bir bakarsın,
bahçende açıp boynun eğer.
Bir de ne göresin,
Kaf Dağının zirvesinde açmış fırtınaları sever.
Bazen,
koparamazsın yalçın bir kayadan sarkar.
Bazen, kıyamazsın,
bir miski amber olup gönlüne akar.
Bazen saklı kalır.
Yazı bekler yeşermek için.
Yer altında gizli bir soğandır,
Bir de bakarsın geliverir.
Sabrı tükenmiş,
altıncı ayında yeni doğandır.
Bazense meydan okur,
kara kışlara kardelen gibi.
Zariftir, bazen incitir meltem onları.
Bazense sarmaşıktır.
Sarmayı bilirsen kolları.
Bulur yükselmek için karmaşık yolları.
Bir kem söz kırar dalları.
Bir kötü bakış, büker boyunları.
İlgisizliğe terk edersen,
gelir sonları.
Bilmiyorsan sen, tüm bunları.
Bırak, derinlikler de,
bir inci tanesi gibi saklı kalsın.
Karanlık ruhundaki saksıya
hapsetmek için, koparma onları.