Sevda çiçekleri Şiiri - Abdurrahman Atabey

Sevda çiçekleri

Zalim rüzgarlar karşısında
Bir papatya misali
Öyle narin öyle masumsun
Yüreğinin limanlarına demir atmış korsanlar
Yağmalamak için sırılsıklam bakışlarını
Her rüzgarı fırsat bilirler
Her sabah yolunu gözleyen kuşların
Vurulduğunu görmek
Daha da acıtacak içini
Yüreğin yangın yerine dönse de
Korumalısın en tenhadaki nar çiçeğini
İfşa etme
Oradan filizlenecek sevda çiçekleri
Yalnızlık girdabına hangi gönül dayanır
Yara duyulan özlem
Annesiz kalmış bir çocuğun bakışından beterdir
Haykırırsın boş duvarlara
Beklersin terk edilmiş sokakları bin umutla
Unutmak mı?
Yalnızlık bile unutturmaz
Hayali ile yaşarsın her an
Yüreğin acır
sıkmak istersin iki elinle nafile bir çabayla
dön dersin
kimsecikler duymaz seni
içindeki çığlıkları susturamazsın
sözcükler dağ gibi çöker yüreğine
yazmak istersin kalemin isyan eder
kılcal damarlarına sirayet etse de ateş
yapraklarına adını yazdığım papatyaları sakla
ifşa etme
oradan filizlenecek sevda çiçekleri

Abdurrahman Atabey
haziran 2012 diyarbakır