Sevda Çiçeği Şiiri - Seval Kemertaş

belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu
beyhude uğraştım
baharımla yeşertmeye
içindeki sararan güz bahçelerini
oysa sen bilmiyordun
nasıl bir cana hasretti yüreğim
bir yudum sevgiydi benden esirgediğin
kırık camlı evlerde üşüyen çocuklar gibi
bir tutam güneşti senden istediğim...

benim canımı yakan sen değildin
yanlış zamanın yasak bahçelerinde
açmıştı içimdeki sevda çiçeğim
canımın bu kadar yanması bundandı
başka baharların güneşleri de eritemedi
içimde buz kesen mevsimi...

şimdi ben sinsi karanlıklar içinde
sütü kesilmiş aşkların kalleş ülkesinde
isyanımın afişlerini asıyorum gecelere
kendi yalnızlığıma demir attığım
bu kalabalık şehirde
başlamadan biten aşkların acısında
gemiler batırıyorum gözyaşlarımda...

05/03/2003