Sevda Büyüten Kadın Şiiri - Mehmet Çoban ...

Yanakların üzerine, ılık bir sevinç gibi buram, buram gün süzülen
Sönmeyen aydınlık gülüşün gibi
İnce ufukların
Kıyısından
Tan yeri çalanda toprağa
Ateş misali
Yerle, gök arası
Kızıllaşır
O an, o saniye
Senli
Bir ışık, boşalır içime
İliğime kadar
Toprağa ekilen
Tohumlarda
Her kıpırdanış
Bir filiz
Her filiz 
Bir yaşama dönüşür
Bendeki sen gibi
Esirk bakışlı
Şafağın ardısıra koşan
Büyüdükçe büyüyen
Sevgi
Anne şefkatı
Yürek sıcaklığı gibidir
Yani
Aşk
Sevda
Umuttur
Kısacası
Sevgi
En anlamlı
En sıcak bir bakıştır
Yada
Gönüllerde yatan
Sevdadır
Yerle gök arası bir yerden
Irmak halinde akıp gelen
Sabaha özgürlük tadı veren, tan yeri yaşam güzelliğidir, sen gibi

Karanlık gecenin koynundan, acılardan sıyrılıp, coşup gelen
Bütün haşmetiyle güne düşen
Tan yeri
Gülüşündeki güzelliğin gibi
İçinde mana
İçinde sırr gizli
Ey varlığı
Cana umut
Yüreğe sevda
Gülüşü sıcak
Kadın
Güneş
Sabaha, mutluluk bırakmak
Çabası içinde
Ey yüreği aydınlık
Kadın
Gülüşünden hiç bir şey
Kaybetmeden
Kal
Kal öyle
Ağaran güne
Her an çağlayan
Rengi solmayan
Umut ol
Umutla kal, umut kal
Mazlumun, emekçinin yüreğinde
Sen oldukça, umrumda değil, olmayan aşım! Tamtakır sofram

Umut besler, sevda büyütür, cinsiyetine günah kesilen
Devrim kokan, devrim bakışlı kadın
Özgürlük için
Sevda için
Sevgi için
Yavruları için
Uyumaz
Sabaha güneş taşıyan
Tan yeri
Karanlık gecelerde
Uyumaz
Dünyanın efendilerine karşı
Sadakat ve inançla
Emek kavgası veren emekçi
Özgürlük davasında
Uyumaz
Şafak vakti hiç bir vakte benzemez
Zifiri karanlığı yırtarak gelir
Anne memesine sarılan, bebeğin sarılışı gibi
Toprağa sarılıp, alnından öper, her öpüş sevgiye dönüşür

Mehmet Çobanoğlu
27.09.2022
İstanbul