Sevda budalası Şiiri - Dağlar Özügüç

Eğer birini çok sevdiysen
Bir daha kimseyi bu kadar sevemezsin
Aldığın nefes kadar üşürsün
Yalnızlığın kadar ezilirsin
Tıpkı bir sevda masalı gibisin
Mutlaka öykünün sonunda
Çektiğin acılarına yenilirsin
İşte sonuçta bunların hepsi
Bir kalp yangınından biraz fazlası
O kara gözlerinin buruk müdanası
Yaşayan bir kalbi kırık sevda budalası

Eğer sonuçta kaderine razıysan
Acılarına mağlup birisin
Yenilme ki tiryaki menekşeler yaşasın
Göçmen kuşlar rotasında gidiyor
Ama ben kalıyorum gidemiyorum
Kararlıyım hasretimi kovalıyorum
Kirpiklerime bulaşan gözyaşında
Özlemlerimi sakladım sonunda
Rıhtımdaki o balyalar arasında
Karanlıklar içinde umut arıyorum
Sadece hayalin ile bir ben kalıyorum

Sen bahtımın ince rüzgarısın
Bilemedim nerden nereye esersin
Ama sen hep içimde yüreğimdesin
Özlediklerin ömrünü tükettiğinde
Neler hissedebildin duygu dünyanda
Yardım et tut ellerimi sevdiğim
Sevmek zordur bu devirde
Ver elini uykunun ağırlaştığı bir anda
Yürümeliyim seninle bu gece ayışında
Yada dayanılmaz hayat son bulsun
Kalan o son umut ışığında