Ateş nedir bilmezdim, bir dumanmış sanırdım.
Kim yanmış bu ateşte, uzaktan bakar oldum.
Masallarda yakmayan onu böyle tanırdım.
Alevi yaklaştıkça, ateşten korkar oldum.
Onu elimle yaktım, yüreğimle ben tuttum.
Dünya kaç köşe bucak, kaç yönü var unuttum.
Kısalan bu aklımda, adını ben zor tuttum.
Sevda böyle bir deli, ondan da beter oldum.
Fark etmiyor içimde, yokluğunla varlığın.
Hasret yokluk ateşin, varlığın bir kor yığın.
Yığın içinde bir ben, birde senin yokluğun.
Çıkmak için her adım, attıkça batar oldum.
Kayıt Tarihi : 19.4.2012 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!