sen ki beni unutan
unutulmaktan öteye koyan
sen hiç açmayacak baharın dallarında
beni bu hayata mahcup bırakan
dayanırım sensizliğin bitmeyen yasına
yukarıya taştım içimin yangınıyla
parçalanmış camlar vardı, taşıdım
yeni bir ben yarattım yokluğunda
altından ağır seni sevmenin yükü
varoluşun bir ağrı boynumda
sızlatma
sızlatma yaranı her çarşamba
ağladım ruhumun kiri geçmedi
bağırdım içimdeki öfke dinmedi
bu defa sustum
içerimde o aşk bitmedi
koşarak kaçtım senin yarattığın enkazdan
bir yol bulamadım
kurtulamadım yangınından
şimdi son kez diliyorum
seni
tanrıdan
Kayıt Tarihi : 27.4.2025 19:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!