Sevda Bahçesi Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bir bahar sabahı, rüzgar hür,
Gözlerin, bir deniz, mavisi derin.
Kır çiçekleri açar, sevinçle,
Kalbimde bir sevda, kıyamet gibi,
Sensiz geçen her an, bir yıl gibi.

Gecenin karanlığı, yıldızlar kadar uzak,
Kırık dökük sokaklarda, yankılanır sesim.
Adını fısıldar rüzgar, ince ince,
Her bir yaprağa, bir hatıra kazınmış,
O sevda bahçesinde, efsane dolu saksım.

Düşlerimde bir kucaklama, belirsiz bir dokunuş,
Sesin, bir melodi, ruhuma su serper.
Ah, ne güzelsin, akşam güneşiyle,
Bir şiir gibi düşmüşsün, yüreğime,
Bir nakış gibi işlenmişsin hayatıma.

Gel, tut elimden, geçelim bu yokuşu,
Sonsuz aşklara açılan kapılardan.
Bir deniz kenarında, kumsalda,
Adım adım ilerleyelim, hayallerde,
Birbirine karışan, sevdamızda.

Her şafak vakti, umut dolu,
Kalbimde açan güller, adını söyler.
Yüzümde bir gülümseme, düşlerin izinde,
Zaman geçse de, ben hep senin peşindeyim,
Düşlerimde bir dünya, sensiz hiçbir şeyim.

Sevda bahçemizde, açan her bir çiçek,
Aşkımızın sembolü, ölümsüz bir parıltı.
Birlikte yürüdüğümüz, o yolları hatırlarım,
Geceleri yıldızların altında, özlemle,
Bütün hayallerim, yine seninle dolup taşar.

Gel, sevdalı kalbimle, dokun her bir hayale,
Zaman durur, sevdan bir destan yazsın.
Her anı paylaşarak, bir efsane olalım,
Kır çiçekleriyle süslenmiş bu bahçede,
Sevdamızın yankısı, sonsuza dek sürsün.