Sevda Ateşi Şiiri - Ümit Demir

ben seni sevdim güzel
sevebilmenin sınırında
sevmenin doruğunda
ve sevginin sonsuzluğunda dolaşırken
seninleydim
seninleydim çünkü sen benim her şeyimdin
seninleydim çünkü ben senindim
gittiğim yolda
sensiz bir ânı ölüme
eş bilip de sevdim

sevdim çünkü sen benim diğer yarımdın
sevdim çünkü sen benim canımdın
sol yarımı 'çıkar at' deseler atardım
ama beni dipsiz kuyulara salsalar
seni bırakamazdım
bırakmadım da güzel

bir yavru kuşun
yuvadan uçmaya çalışırken ki
heyecanı, sevinci ve acemiliğindeydim
seni severken
ama yine de seni
kendimden de çok sevdim

yuvadan düşme korkum olmadan
kanadımın kırılmasını bile umursamadan
kendimi senin kollarına bıraktım
ben seni, sana güvenerek sevdim
ne de zordur severken güvenmek bilirsin
ama ben seni, gözü kapalı sevdim

ben seni her şeyimle sevdim güzel
ne varsa verebileceğim
ayaklarının altına serdim
kıskanmadan saçımın bir telini bile
sana kendimi feda ettim
senden de beklemedim
yüreğinden gayrı bir karşılık
ve seni yürek coğrafyanda bir karışlık
yere razı olarak sevdim

ben seni nedensiz sevdim güzel
çağlar boyu efsaneleşen
soylu sevdalar, asil aşklar nasılsa
öyle sevdim
'ol' dedin, olasıya sevdim
'öl' dedin, ölesiye sevdim
olmayı ve ölmeyi ben
sende öğrendim

senleyken 'tam' oldum
sensizken 'bin' öldüm
sende oldum, sende öldüm
ben, beni sende kaybettim güzel

ben seni şekilsiz sevdim
sığdırmaya çalışırken bir kalıba
birileri sevgisini
ben yıktım da sevdim
sevdamın bentlerini
bıraktım sevgimi azgın bir sel gibi
sığmadan yatağıma
kendimde nice evleri
harap ederek sevdim

ben seni, sensizken de sevdim güzel
senle olmanın tadını
yokluğunda dahi alarak sevdim
varlığın ve yokluğun aynıydı benim için
aynıydı seven yüreğim için
sakinliğe bürünmüş engin okyanuslar
aşılmazlıklarıyla mağrur
sıradağlar bile olsa arada
sen hep yanımdaydın
benim canımdaydın