Sevda Ağacı Şiiri - Kürşat Ak

içime attığım sevda yeşerdi
büyüdü, gelişti, ağaç oldu
bazen umut dolu iken çiçeklenir
kavuşmak inancıyla yeşerir

sevdiğiyle olamayınca
evvelki gibi yeşerir olmadı
gerçi ölmedi sevda ağacı
ama hiçbir ağaç böyle solmadı

bir ırmak akardı derinden
kurtulamadı ağaç kederinden
ırmak, su ile besleyeceğine onu
taş ve kumları önüne akıttı
gelecekti ağacın sonu

vazgeçemedi sevdasından
yara aldı her defasından
her seferinde kavuşmak üzere
inancını yitirmesin bir kere

sevdanın yaprakları dökülmeye başlar
yağmura karışır gözlerden akan yaşlar

ey! rüzgar sen de es
sen de ağacı kurut
ağaç yıkılsın birgün suya
olsun suya düşen bir umut
yada inancın yeşersin sevda ağacı
dallarını rüzgara karşı tut

sevda ağacını besleyen ırmak
su versene şu ağaca
gönlümde derin bir çukuru var onun
hayâl kırıklığından uçurumu var onun
ey! sevda ağacı
ya vazgeçersin bu sevdadan
yada bu sevdadan gelir sonun

bu son kayboluştur
sevda ağacı için kuruyuştur
diğer ağaçların yanında
hergün biraz daha eğik oluştur

eğilerek nereye varacaksın
yıkılışı karşında bulacaksın
artık eskisi gibi
gene neşeli, coşkulu, deli
söyle! ne zaman olacaksın

sen güzel bir manzara resmi
bana ilham veren yazısın
bırak toprağını aşk değil
ölüm kazısın
sen içime attığım sevda ağacısın

bundan sonra yeşerip dal vereceksin
zehirli hisleri yere sereceksin
sevda ağacım inancını yitirme
daha ne baharlara ereceksin