Sevda Şiiri - Murat Ülkü

Sevgi bazen susmak, en derinlerde,
O mutlu olsun diye, her bir öğünde.
Kendi ağrını saklayıp, gülüşlerinde;
Başkasına hayat olmaktır sevda.

Soğan dokunsa da, kalp hiç kırılmaz,
Yar yanında ise, yorgunluk duyulmaz.
Asırlar geçse de, bu renk hiç solmaz;
Bir ömrü bir ömre eklemektir sevda.

Nelerden hoşlanır, diye not tutmak,
Onun dünyasında, kendini bulmak.
Aynı sofrada, aynı canda uyumak;
Ona göre bir yurt kurmaktır sevda.

Gözündeki ışık, sönmesin diye,
Kendi karanlığına, razı olmaktır.
En ağır yükü, sessizce heybesine;
Onun yerine omuzlamaktır sevda.

Tuzsuz bir ekmeği, bal gibi bölmek,
Onun sevindiğiyle, yeniden gülmek.
Kendi sesini dindirip, onu dinlemek;
Ruhunu ruhuna eklemektir sevda.

Sevdiği şarkıyı, ezber eylemek,
Yorgun argın gelse de, "iyiyim" demek.
Kendi düşlerinden, sessizce geçmek;
Onun yarınına inanmaktır sevda.

Soğuk kış gününde, hırkası kalmak,
Sığınacak en güvenli, liman olmak.
Her sabah aynı, niyetle uyanmak;
Eksilen her günü, tamlamaktır sevda.

Dizdeki sızıyı, hiç dert etmeden,
Onun yokuşlarını, düz eyleyivermek.
Bir kez olsun "yoruldum", bile demeden;
Gölgesinde huzurla beklemektir sevda.

Tabağındaki en, güzel payı seçip,
Kendi hevesinden, sessizce geçip,
Aşkın zehrini, bal niyetine içip;
Zorlukta elini tutmaktır sevda.

Yıllar saçlarına, karlar dökse de,
Onu hep ilk günkü, gibi görmektir.
Zaman takvimleri, bir bir sökse de;
Aynı sözde sadık kalmaktır sevda.

Anıların tozunu, sevgiyle silmek,
Her bir hatırada, tekrar dirilmek.
Yaşlanmak değil de, beraber eksilmek;
Bir ömrü tek nefeste bitirmektir sevda.

Son sözü söylerken, yorgun dudaklar,
Hâlâ onun adını, sayıklamaktır.
Kapanırken dünyaya, bütün kapaklar;
Gönülde sadece, saklamaktır sevda.

Ne şan ne şöhret, ne de dünya malı,
Sadece bir "razıyım", sözünde kalmak.
Kuruyan ağacın, en son dalı gibi;
Onun toprağında, uyumaktır sevda.