Sevda Şiiri - Emsal Toprak

Sevda!
Dün o lisenin bahçendeymişsin Sevda!
Saçında kırmızı gül, beyaz mendil elinde
Kimi ne merhaba demişsin, kimisine elveda
Adın hasret olmuş sonra aşığının dilinde.

Bugün yaralı kalpleri aramış gözün
Halâ o bahçede atıyormuş kalbi öksüzün
Sevda; hatırında mı kırk yıl önceki sözün
Vermediğin emanet acep hangi gelinde.

Her gün sensin Sevda hayaliyle başlanan
Hangi sevda var ki! Kırık kalpte yaşlanan
Uğrunda kırk senedir hor görülen, taşlanan
Birileri var o bahçenin dikeninde, gülün de.

Yarın gülistanda kırk yılın öncesinden
Ben burdayım! Namesi duyulacak sesinden
Üstünde hiç eskimeyen sevgi elbisesinden
Düşen her damla yanacak, gözyaşının gölünde.

Ezelden Sevda, sonra melek olan kadın
Ebediyen muştulunu yakmak mıydı muradın
Hangi kalbe düştüysen, yangın yeridir adın
Sevda! Hiç bitmeyen hatıra, yaşamında, ölün de...
E TOPRAK