Sevda... Şiiri - Mustafa Yılmaz 35

Esersin; rüzgar boran fırtına,kara kıştır senin doğan
omuzlara binen hasret sömeği,aklım sa hala duman
yıldızlı gecelerin aydınlattığı,patika yol olmuş ayan
zifir geceler saçar kabus, nerede,hani beni soran

seraba tutulmuş akıl,ne yaman hülyadır,anlayana.
temizdir,saf,damıtılmamış, zerk eder kürede insana
ah; anlayan yürekler yine susku’ lardasınız, pekala.
pas tutmuş,kalay tutmaz sahan,sevdalar bak ortada.

eserin pejmur de lik akıyor, mutlu musun sevda buna
nice yiğitler oldu mecnun,kerem,ferhat,şirin,bu yolda
püsküren lav misali,volkan patlaması denen oyunda
od olur yakarsın sevda bedeni, yoksa karşılığı onda

yıldızlara ev sahibi geceler,korku senin gizeminde
oysa liman sın dır,aşığın maşuk la,seyri seferinde
sevda diye yakılan ezgiler,armoni aşığının dilinde
sevdana sevdalandım,sanmasın kimse güç bende