Heyhat!
Rükû etmiş emelin imkansızın emrinde.
'na mümküne bağlanmış her seferinde.
Bilir, tanırım seni.
Ne eskiden eski,
Ne yeniden yenisin...
Tecelligahin sevdadır.
Sanırım kara sevdayı aşk bellemişsin.
Olaydı gecenin eli saçlarını tarardı.
O yemyeşil gözlerine uzun uzun bakardı.
Umutsuz sevdana belki çare arardı.
Ne yerde var deva,
Ne de bilmem göklerde.
Belliki aşk denilen oldukça yükseklerde.
Ne uzanıp alınır,
Ne ona ere başın.
Artık kara sevdadır tek arkadaşın.
Kayıt Tarihi : 30.10.2020 00:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamza Mamaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/30/sevda-557.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!