Sevda Şiiri - Jale Keskinkılıç

SEVDA

Sevda sarma
Beni
Çok yoruldum
Kırma beni
Ekmek gibiydi
Şiir bana
Boğazımda
Düğüm şimdi
Sevda yıkma beni

Sevda
Karşımdakini hep
Kırdım
Ne vermeye
Hakkım var
Nede aldım
Bilemedim
Gözlerin de gördüm
O kaçışı
Neden diye
Soramadım

Sevda
Gerçek bu
Ne romanlardakine
Benzer
Ne de dillerdekine
Sorunlar karmaşık
Bir çoğu mantıksız
Ama çözülebilir
Öyle olduğu halde
Sen yenildin
Ulaşılabilirsin
İnsan oğlu
Alışmış, kolaya
Bir tarafa itildin

Sevda sensen
İçimizde düğüm düğüm
Başımızda bitmez
Tükenmez ağrı gibi
Sen gitmedin
Biz yenildik
Olur olmaz yerde kırıldık
Sen gitsen bile
Geldin
Sen baş belası
Sen yaşamın anlamını bize
Vura vura öğreten
Sevda
Göz kapaklarımızda
Yorgunluk
Dudaklarımızda hırçın
Tebessüm
Yanlışa
Bir uzun iç çekiş

Sevda
Gittin gittin
Geldin
Sorunlarla yoruldum
Bin bir kalıba girdim
Biz seninle utanmayı bile denedik
Gitmedin
Sen ne övünecek
Gerçeksin ki
Çağlar geçti
Silinmedin

Sevda
Sen doğasın
Sen insansın
Sen ulaşılmak istenen
Sen sakınılan
Sen itilen
Sen sorunlu
Sen doyumlu
Yaşamsın
Sen varlığımızdan
Geliştirdiğimiz
Bencillik duygularını
Bir tek
Silebilensin.

JALE KESKİNKILIÇ