Sevda Şiiri - Muzaffer Karabulut

Hangimiz yanmadıkki
Hangimiz yanılmadıkki
Hangimiz ağlamadıkki
Hangimiz düşmediki
Sevdaya.
Nasılda zormuş,karşılıksız olanı.
Yük değil;yükü yüklenmektir sevda.
Aşkın gurbetteki yolculuğunun adıdır sevda.
Yanmanın,acı çekmenin adıdır sevda.
Sevdanın ateşi,hasreti,özlemi; nasılda zormuş ey yolcu.
Sen ondasın o senden habersiz,
Sen közsün o külden habersiz.
Binbir renk tonu var ormanın
Her yaprağı her dalı ayrı bir güzel.
Bir ritüeli ve bir döngüsü var alemin,
Ay, güneşi;gece,sabahı takipte,
Yaprakmı daldan habersiz,
Tohummu toprağı inkarda,
Sen ondasın o senden habersiz,
Sen közsün o külden habersiz.
Gördüğün değil,anladığın kadardır hayat.
Binbir renk tonu var ormanın,
Her yaprağı her dalı ayrı bir güzel.
Sen köz misali için için yanarken,
O yanmandan habersiz.
Közde sensin külde sensin
Bir yıldırım düşse toprağa,
Sen o zaman bak;nasılda canlanır toprak.
Yıldırımın toprakla buluşmasıdır sevda