Sevda Şiiri - Zahide Handan Erengil

Hayatın gerçeğe açıldığı pencereden,
Usulca yalnızlığımı ödünç aldım geceden.
Şimdi bir ben bir de yalnızlığım,
Revamı bana senden uzak kaldığım

Mümkün olsa saklardım senli günlerimi
Sensiz geçen günlerimin yerlerine
Şİmdi hasretim o sevdalı gözlerine
Andıkça yüreğim elemle doldu yine

Birbirinin ardına süzüldü göz yaşlarım
İsyanlara karıştı,sessiz çığlıklarım
Titrek bir mum ışığında,hayata
Dönmek için çabalarken anladım.

Sevda seni sensiz de yaşamakmış,
Zor da olsa sensizliğe alışmakmış.
Duygu kalpten dudağı buldu.
Hüznün şahidi gözyaşı oldu

Bu gönül seninle gurur duydu.
Sevda affet,ne olur bağışla beni,
Suçluysam yargıla,kır kalemi...