Sevdâ Şiiri - Mehmet Osman Erol Ünal

Sevdâ, sevdâ gibiyse eğer
Ona hile karışmaz...
Hile karışmışsa eğer
Adı sevdâ olamaz...

Tut ki sevdin, delicesine
Veya, öyle sandın
Hata da olsa hoşuna gitti
Kandın, inandın
Yâni, sevdâlandın...

Şöyle zannedebilirsin önceleri;
'ben bu işi bilirim...'
Hani, aşk, meşk dalgası var ya
Herkesin 'anlarım' dediği...

Zordur aslında, hele şaşırmaya gör
Geçtikçe zaman, içinden çıkılmaz
Ve, vardır mutlaka hep bir bit yeniği
Dolandıkça dolanır, ucu bulunmaz...

Olur mu
Hilesiz aş, hurdasız iş
Acısız yara, kambersiz düğün
Uykusuz gece, yaşanmamış dün
Hep itiş - kakış, kakış - itiş...
Yalan gibi gelir doğru gibi her gördüğün...
Sevdâ bunlara uymaz
Onda, itiş - kakış olmaz...

Sevdâ, yağmursuz gökyüzü, kurumuş toprak
Sevdâ, karşı konulmaz ilâhî hüküm
Sevdâ, gözde yaş, elde bir çile yumak
Sevdâ, düğüm üstüne düğüm...

Açma öyle her kapıyı çalana
Girmesin içeri destursuz zulüm
Sevdâ, sevdâ gibi olmazsa eğer
Alı götürür seni vakitsiz ölüm...

(İstanbul, 17 Ağustos 1999)