Uzak çok uzak bir yoldan usulca gelen bir maviydin sen.
İlk kez görüyordum senin gibi bir maviyi.
Etrafındaki her renk hemen siyaha meylediyordu.
Teninde mavinin her tonu mevcuttu ve biliyorum mavi varken tüm renkler intihar ediyordu.
Ben yazıyordum her tonunu her ışıktan hem de gölgeye doğru sen üşüyen tüm renklere bir anda masmavi bir örtü oluveriyordun.
Nasıl yapıyordun bilmiyorum ama ben seninle gök oluyordum, gece, gündüz, günaha bulanıyordum..
Hem sevabım Tanrı’dan mirastı
Hem dudaklarımı kanatıyordu adın.
Kayıt Tarihi : 15.6.2014 19:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!