Tüm tabularını yıkıyorsun bu kentin
İstanbul’un varoş sokakları dahi susmayı tercih ediyor gözlerin karşısında.
Kız kulesinin baş müdavimi oluyorum her gece
Şarap niyetine içiyoruz Marmara’nın tüm yalnızlığını.
Uvuzlarımı esir alıyorsun tüm pembeliğinle
Ve göğüs kafesinin içine atıyorsun.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta