Ten bir kabuktur, ruh var kabuğa can veren can
Ruhtur insanı insan yapıp , aşk ile devleşen
Kabuğun içinden sevgi ter olur dökülür sanki
Can suyu olur vefa, filizlenir aşk gönül bahçesinden...
Aşk bağında, kıymet bilenler bulunur
İnsan olanda aşk la hevesi ayırmak çok basit olur
Lanet olsun nefise, umutları yıkan bir anlık hevese
Çamurun içine girip de kirlenmeyen hiç yoktur...
Riya ile yalan ile mal biriktirmekten
Evladır, sevileni şefkatle okşayıp sevindirmen
Gönül almak, dünya yı almaktan daha güzeldir
Adamdır yarı merhametle, kendine aşık edebilen...
Allah için seviyorsan, kaygı sarmasın içini
Hayvani içgüdülere sakın kaptırma kendini
Huzu bil, içini ısıtan masum koynunu
Sev sevil, sevdiğini söyle toprak sarmadan seni...
Kayıt Tarihi : 22.5.2024 20:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!