Sev Sevebildiğin Kadar

Sev,
Sevmeyi biliyorsan eğer,
Gülümse yaşadığın her zamana.

Unut gitsin geride kalan,
Yüreğini acıtan ne varsa…

Bir mezar kaz gerekirse ellerinle,
Adını bile anmadan,
Seni üzenlerin hayallerini bile at içine…

Kireç kaynat üstünde,
Hatta beton dök üstüne,
Kapat üstünü geride kalan ne varsa…

Umut çiçeklerini sakın soldurma,
Sev sevebildiğin kadar...

Sen sabret onurunla,
Gururunu bıraksan da bir kenara,
Yanlış yaptım diye pişman olma,
Sakın şeytana uyma,
Gidenlerin peşinden dolanma…

Bırak giden gitsin aldırma,
Hatta bir de şarkı söyle usulca,
Gidenlere selam olsun diye…

Aşka olan umudunu kaybetme,
Soğuk yalnızlığına sığınma sakın.

Geceler kıskansın gözlerindeki aydınlığı,
Bugün miladın olsun,
Günü sevgiyle kucakla uyandığında,
Sev sevebildiğin kadar…

Artık
Yeni bir sayfa aç geleceğine,
Yeni bir mevsim uyansın gönül bahçende.
Adını beşinci mevsim koy umutla,
Unutma sakın unutma,
Yeniden doğar güneş çok yakında…

İşte bu mevsimden sonra,
Bulutlar uğramasın gözlerine…

Güneş yüzünde gülümsesin.
Gözyaşların ıslatmasın göz bebeklerini.
Gün gülümseyişinle aydınlansın,
Ama günün aydınlanması için,
Önce sen gülümsemelisin…

Gözlerinle gülümsemeli,
Ağlamayı unutmalısın.
En azından aklına ben gelmeliyim…

Belki kahkaha atmazsın ama
O zaman zaten gülümsersin…

Sakın vazgeçme yaşama sarılmaktan,
Aynaya gülümsemekten,
Yeter ki sev,
Sen de sev,
Sev sevebildiğin kadar,
Seni hak eden tarafından,
Sevildiğin sürece…

Kim bilir, belki de bir gün,
Benim seni,
Yalnız seni sevdiğimi,
Seni hak ettiğimi düşünür,
Sen de seversin beni…