Acıların dibine vurdum bu gece.
Hiç olmadığım kadar dalgın, mutsuzum.
Kara bir bulut gibi çöktü üzerime hüzün.
Senin adın geçti laf aralarında.
Özledin mi onu? diye sordular..
Sanki havadan sudan konuşurmuş gibi!
Hayır. Özlemedim.. Dedim ve sustum yeniden.
Düşünüyordum.Özlemiştim aslında seni.
Ama bu kez başkalarını kandırmak kolaydı.
Bir hayır ile silip attım seni kalabalıktan.
Yine sana geldi sözler.
Sevdin mi? Dediler.
Bu kez hiç düşünmeden sev'miş'tim'. Dedim..
Annesinin bile sevgisinden fazla..
Kayıt Tarihi : 17.10.2010 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen elde bir fıncan kahve, dostlarla oturulur sohbet edilir.. Eskiler konusulur. Ya da onların yerine koymak istediğimiz yeni kişiler.. Sohbet devam eder.. Bir zaman sonra kendısıyle hesaplamaya başlar insan. Dostların sordugu hiç bir sorunun onemı olmaz. Çünkü onlar bile kandırılabılır bır kaç pembe yalan ile. Fakat ınsanın kendı iç hesaplaşması henuz başlamaktadır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!