Bir masal sanmasınlar diye
Gül yanağını, katre katre akıt yaprağına tabiatın
Anadır, anlar elbet bütün evlatlarını.
Seveni, sevmeyeni kayırmadan,
İnsanları; sarı, beyaz ayırmadan,
Dokunmadan ağır mevzuların teline,
Yaratandan ötürü sevmek kuşu, taşı, insanı,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta