Sev Kardeşim Şiiri - Mustafa Keleş

“İnsan ne ile yaşar? ”sorusuna en güzel cevaplardan biri Tolstoy’dan… İnsan Rabbinin yüreğine koyduğu sevgi ile yaşar. Bize her ne kadar hayatta kalmamızın sebebi kendi çabalarımız gibi gözükse de onları yaşatan sadece sevgidir. Kim yüreğinde sevgi taşıyorsa o Allah’tandır ve Allah o kişinin yüreğindedir. Çünkü varlığın sebebi sevgidir. Sevgi bu kadar değerliyken biz neden sevmeyelim?
Gece geç girildi yatağa. Sabah erken kalkmak zorundasın. Saçlar karışmış, gözler mor patlağı, kavga etme arzusu hat safhada… Geç kaldın ya derse; sanki onun içinmiş gibi çabaların, bir günaydını esirgersin annenden. Dikkat et kapı çarpmasın; çünkü çarpıp çıktığın kapılardan geri döneceksin. Bak ne güzel kar yağmış. Her adımında asfalt inliyor be. Günaydın de kaldırım taşlarına, yaşlı amcaya, simitçi çocuğa. Geç pamuk ağaçların altına, bir karda sen yağdır kendine. Bugün senin günün olsun. Eğil, avuçla karları ve kartopu yap en yakın bulduğuna tebessümlerle yapıştırmak için. O parktan git bugün dershaneye. Biraz bekle, o güzelliği çek içine her nefeste. Küçük bir ağaca bak, birde karşında duran ulu çınara. O çınar olabileceğin günü düşle heyecanla. Bugün yüreğine öyle güzellikler koy ki, gönlünün güzelliği yüzünden damlasın. Çifter çifter çık merdivenleri. En önemlisi sınıfa, kocaman, sıcacık günaydınlarla, selamlarla gir. Bugün farklı; bugün kar yağdı sıkıntılara, monotonluğa, yapmak istemediklerine… Gün senin günün… Bu ödülü hak ettin. Şimdi çık dışarıya ve arkadaşlarınla deli gibi kartopu oyna. Korkma, üşütmezsin muhallebi çocuğu… Doya doya fotoğraf çek, yeri kaydır ayaklarından ama dikkat et uçma!
Bugün sev kardeşim. Gün senin günün… Başarı istiyorsak, rahatlıkların elinden tutmuş yolları istiyorsak, Cennet’i istiyorsak sevmeliyiz, iman etmeliyiz. “İman etmedikçe Cennet’e giremezsiniz; sevmedikçe, yüreğinizde sevgi taşımadıkça da iman etmiş sayılmazsınız.” O halde ne duruyorsun? Dedim ya sev kardeşim, sev…

Özge Gür