Sev'in! Şiiri - Levzai Hanım

ben sevgisizliğin içine doğmuş bir kadınım.
güvensizliğin...
bana kadınların güçlü olması gerektiği öğretildi.
bir kadının hiçbir konuda hiç kimseye mecbur kalmaması,
klasik bir tabirle kendi ayakları üzerinde durabilmesi öğretildi.
ben bir kadınım, her yönümle hem erkek hem kadınım.
ben bir insanım...
bana, insan nasıl olunur o öğretildi
kadir kıymet bilmek, hoşgörülü olmak, görgülü olmak, saygılı olmak, halden anlamak, sabırlı olmak...
ben bir kız çocuğuyum...
bana nasıl olgun olunur, nasıl sorumluluk alınır, nasıl büyünür, nasıl hata yapılmaz o öğretildi.
ben bir kadınım
bana kendimi nasıl seveceğim öğretilmedi,
kimi nasıl seveceğim...
ben bir kadınım
her yönümle hem erkek hem kadın
bir yönümle ürkek ve kendini sevmeyi bilmeyen...

'sevgisizlik öldürüyo ruhları
azaba uğruyo gülüşler
evren susuyo
gökyüzü ağlamaklı
bi kızgınlıktır almış başını gidiyo
can alıyo hırslar
yakıp yıkıyo
can veriyo çocuklar ve çiçekler
sessizce...'

'çicekleri sev'in!
çiçek gibi çocukları...
çirkin kokuyorlarsa renklerini
çirkin görünüyorlarsa kokularını...
ama yine de sev'in!
sebepsizde sev'in!
içinizdeki şefkatle sev'in!
dokunurken acıtmayın!
acıtmadan sev'in!
benim için kız çocuklarınızıda sev'in!
çok sev'in!'