Sev(il)diğinizi Sandınız Değil mi?. - Ga ...

Sev(il)diğinizi Sandınız Değil mi?
- Garib Çoban

Senin ruhun yok mu?..
Hani böyle gönülsüz yapmak dedikleri bir şey vardır ya, hakikaten insan bir noktadan sonra gönülsüzleşiyor.
Gönlünü kaybediyorsun, hayatın kaç tane geçici andan oluştuğunu gösterme sanatıdır sevmek.
O eskiden herkese karşı sevgi dolu ve önyargı nedir bilmez gönlünü.

Derdim şu ki benden ayrı bir yaratıcıyı anlamam mümkün değil?..
Kendini dalga olarak tanımlayan bir zihin, okyanusu inkar ediyor.
Derdiniz bu kadar basit!!.

Bir düğüm var!..
Çözüldükçe bağlanan; suyun düğümü ne vakit çözülür bilmiyorum inan?..
Dalgayı bağımsızca var, sanıp isim vermek yerine.
Okyanus isminin anlık bir eylemi olarak bilmeyi dene!..
Okyanus nasıl dalgalanırsa, evren de insanlanır.
Başka bir insanın hakikati, onun sana açıkladığı şey değil, açıklayamadığı şeydedir.
Bu yüzden, onu anlamak istersen, söylediğine değil, söylemediğine kulak ver.
Çünkü gerçek, konuşmalarda değil, susmalardadır.
Hepimiz, birliğin sonsuz okyanusu'na doğru çekilen sonlu dalgalarız.

Elhamdulillah, varlık imkanına insan kıvamına.
Bütün iyilikler, unutmak için yapılır.
O ve ben, bilmem ki nasıl söylesem!..
İnsan ile yaramazda adem olur mu?…
Zât-ı şahanemize, derman kar etmez yaramız gönülden bizim.
Öz-benlik, bir kendilik.

Şahsi meselemiz, ben!.
Kişisel hikâyemiz, sevgi!..
Derdimiz, ayrılık!..
Duvara bakıyorum, biz bu dünyaya ne için geldik, geriye ne kalmış.
Kendisi ile kendisi olmayan arasında katedilen bir mesafe yok.
Geri dönsende ileri gitsende yine dikenlerin üzerinde yürüyecek gönül.

Zira iki değil.

İnsanın hatıralarını alınca geriye ne kalır.
Gönülü olanın muhabbeti sonlu bir dalga, s/onsuz engin okyanustur.
Bir dalga kendinden kaçıp, okyanus'a filan katılmaz.
Bir dem gelir martının kanatları kırılır.
Bir dalganın g/özünden şöyle bir seyredeyim.
Bir dem gelir, kervan dönerken cem eder alem.
Heman yine kendime çekileyim.

Bir nefes ayrılmadık kendimizden, hiç yalnız kalmadık.
Ölüm hayattan daha evrenseldir.
Herkes ölür ama herkes yaşayamaz.
Yok yere dar-aldıysan, vefasızsın sevgiye.
İster yum gözünü, felek neylesin.
İster göğe çevir yüzünü, ister kabre.

Anlıyorsun değil mi?..
Seni duaya kabul eden, sabahın ezanıyla tatlılığı tüm üzüntüleri giderir.
Yakındır!..
Duanı da kabul edecek demektir.
Peygamberimiz buyurdu ki!..
Allah, dua etmesini nasip ettiği ve izin verdiği bir kulun, mutlaka duasını kabul etmeyi de takdir buyurmuştur..

Nehirlerimiz kuruyor.
Bir memlekette gönüller kurumuş, taşlaşmış, günahlar açıktan işlenir olmuş.
Gözler kurumuş, haline ağlayabilen yok.
Bunlar nehirlerin kurumasından daha acı değil midir?..
Bazen öyle haller yaşanıyor ki başımdan aşağı kaynar sular dökülüyor sanki...
Acılı, sıkıntılı, müşkil durumlarda en iyi teselli nedir?..
Bade-i ikrar oluyor teheccüt vakti gelen gönül.
Bütün dertlerinin sona ermesini isteyen.
Şems vakti bütün o dertlerin sâhibini bulsun!..

Avunmak isteyene bir teselli verir mi bilmem.
Ama!…
Teheccüt vakti olmak yetmez, şems vakti insana dönüşmek de gerekir.
Olmasa olmaz olan, kaçınılmaz olarak.
Olan her şeyi.
Sanki onun olması için çok dualar etmiş.
Onu bizzat siz istemiş gibi kabul etmeli.

Çünkü öyle...
Zaman kavramında bir düş gibidir aşk.
Dert üstüne dert ekleyenim var.
Kime verdiysem değer.
Zira bütün film tek bir kudret ve istekle dönüyor.
Maşallah!..
Şems vakti gurur duyuyorsan kendine acı.
La havle vela kuvvete illa billah!.. de.
Oku kim olduğunu sonbaharda bir kabir başında, zaman sana nasıl nazar kılıyor.

Evet, garib gönül Allah'ın dilediği oluyor.
Çocukken su birikintilerine atlamayı severdik.
Büyüdükçe yüzümüzü buruştururuz.
Ve her şeyden şikayet ederiz.
Yine de yağmurda bile gökyüzüne bakıp gülümseyenlere hayranım.
Her damla, dolu dolu yaşamanın kendine gelmesi.
Ve saf sevincini yeniden keşfetmeye bir davet olabilir sonbahar.

Bazen vardır bir hikmeti deyip.
Sükût yorganına bürünüp sabır uykusuna dalmak en güzelidir.
Dünyalık putların esprisini anlayan hayâlden gerçeğe dönüyor.
Diğer türlü olduydu olmadıydı derken geçip gidiyoruz.

Aşkın şaşmaz kanunudur.
Ne iyi insan diyerek gözümüzde büyüttüğümüz insanları tanıdıkça!..
İçinden matruşka gibi niteliksiz insanların çıkışını görüyoruz.
İnsanoğlu muhteşem bir hayal kırıklığıdır.
Cümlesinin gerçekliğini düşünerek.
Devran döner âşık ile maşuk yer değiştirir.
Diğer muhterem geçiciler gibi.

Temiz bir kalp gözlerdeki ışıltıdır.
Kim olduğunu bulmak isteyen!..
Öncelikle evrende bir zerre olduğunu kabul etmelidir.
O gözlerde nezaketin büyüsü yansır.
Katılaşmış kalpler ve donmuş göz pınarları kuraklıktan daha büyük felaket değil midir? ..
Bir garip kulun ağlamasına Allah nehirleri çağlatıp akıtır.
Fakat kalpler hissizleşir, gözler duyarsızlaşırsa kuraklığı kıtlık, kıtlığı bozgun ve esaret takip eder.

Büyüdüğümü nasıl anlayacağım?..
Her şey olabilir deyip, olan hiç bir şey, seni şaşırtmadığında.
Bazen de oturur yumar gözünü onu hayal edersin, teheccüt vakti.
Sana gülümseyerek b/akar, şems vakti.

Gün gelecek, onca zaman harcadığın başkaları için o kadar da önemli olmadığını anlayacaksın gönül.
Ve ah diyeceksin.
B/ekle yüküne yük yüklemeyi.
Karşılıksız sevmek anlamaktan sonra gelirmiş.
Anlamak, her şeymiş.
Gidenler gittiğinde, anladım.
Evet!..
Herkes her şeyi bilerek yaptı.
Bu, sevdiğinle görüşmenin en muhteşem versiyonudur.

Konuşunca çok oluyorum, susunca çok ölüyorum.
Dedi garib çoban.
Ne muazzam bir çürüme biçimidir.
Sanmak!…
Niteliksiz ve risksiz bir yaşamı seçen vasatların senin yaşamını.
Ve hikayeni yargılamalarına fırsat verme!..
İnsan eksiktir, tamamlanamaz.

Ve unutma!..
Kendi olamayanları etkilemek istiyorsan onları
ya güldürecek ya da hüzünlendireceksin.
Onların dünyalık putları var, akla ihtiyacı yok.
İnsan geçmişi düşününce, bazı anlar için kendinden özür dilemek istiyor.
Sükunetle kabul edilmesi gereken bir gerçektir.
Karşılıksız severek ahiretliğini bulamayan, dünyalık putlarını çoğaltan, normal insan kurgudur.

Bu çağın hastalığı, kendini çok önemli zannetmek.
Sana bir şey söyleyim mi?..
Söyle..
Ölüm var ölüm, kendini bu kadar önemseme.

Gel, sevgilim, zambakları düşünün!..
Bizim sevgiye inancımız pek azdır.
Susmuyoruz, çok fazla konuşuyoruz.
Cevaplar sorular kadar önemli değildir.
Soru ne kadar güzelse cevabı da o kadar zordur.
Çok güzel bir soruya hiçbir cevap yok.
Her şeyin üstesinden gelemezsin.
Usulca ve asil bir tavırla yaşamı kabullenmek kişiyi anlamlı kılar.

Sakin ol..

Bir zamanlar ormanın birinde bilge bir baykuş yaşarmış.
Ne kadar çok şey duyarsa o kadar az konuşurmuş.
Ne kadar az konuşursa o kadar çok duyarmış.
O bilge kuşu taklit edelim.
Sıradan insanlarla konuşmaktan çok pişmanlık duydum, bir kabir başında susmuş olmaktan asla!..

Kendimi tarif edilemeyecek kadar yalnız hissediyorum.
Ve tükenmiş putperest insanlar arasında.
Bu, zihnin ve ruhun boş bir hali insanda.
Sık sık kendime daha fazla ne yapmak istediğimi.
Daha fazla kim olmak istediğimi soruyorum.
Masum ve savunmasız bir şey var.
Sonbahar hakkında.
Savrulan yapraklar, onlar sonsuza kadar sürecek.
Sen de ben de öyle.
Senin sırrını anlamak için.
Hiçbir cevap yok.
Beni biraz böyle hatırla..
Hiçbir şey.

Sabredenleri müjdele, kendini affet ve yola devam et.
Rüyalar, yüreğimizin sınırları içinde yabancı topraklardır.

Sen benden geçtin ama eksik bir şey kaldı.
Derinlerde ama geçecek!..
Beni güllerle ört, dikenleriyle yarala.
Yine vakti biraz aştım, Hacı Bayramda inziva güzel olur.
Sözü de muhabbet için dinlendirmek lazım.
Ağla gözüm ağla, gülmezem gayrı, vesselam!..
(Y.ed - Hüzün Makamı Albümü)