Sev Emri Şiiri - Cenk Ulupınar

Bir pusuya gömme kendini…
Ve doğrultma şakaklarına kan emici öfkeni.
Ben sana yirmi dört saat açık,
ömür boyu sürgün olsam iyi mi?

Söz ver önce kendine.
Bir kuş kanadı kadar hafif de olsa,
hala sevebilirim diye.
Ve işte sev öyle.
İçinde yarım kalmış bütün yarımları yağmala.
Tut saçlarımdan,
beni aşkının gücü ile hırpala…

Bir çocuğun gözyaşında saklıdır oyuncağı.
Bir çocuk gibi işte, kaderinle oynuyorsun.
Uzaklaşarak kendinden,
biraz da benden,
kurtulurum sanıyorsun…
En büyük yalan bu, yanılıyorsun.

Kendine hiledir, kalbini inkar.
Akdeniz’den gelir kokun, üstüme konar.
Kirpiklerinin altındadır gözlerim.
Beni iyi gizle…
Bin yıl geçer üstünden anlamazsın,
Seni en çok ben özlerim.

Sevişmeye şart mıdır bu beden?
Yüreğimle sevişir yine seni yaşarım.
Bir nefesin yeter,
Bir kasırga kopar derinden…
Senden sakınsam da sözcüklerimi,
Sanadır her adımda gelişim böyle.

Beni iflah eder sev emrin.
Ve işte severim öyle…