Sev dedim... beceremedin..

Yalansın sen...
yüzüme gülen
koskaca bir yalan işte.
ve beyaz değil senin
hiçbir cümlen,
hiçbir tümcen hatta.
Yalan...
hemde en gerçeğinden! !

Ellerimi,
gözlerimi,
yüreğimi
göremeyensin,
anlamayansın sevgimi.
Can yakansın sen,
ki can(an) olmuşken taa derinde(n) ..

Ağlatansın,
gözyaşıma bakmayan
ve aldırmayansın kanayan kalbime...
durmadan kanatansın...

Yaralarımı sarmayan
üstelik derdime dert katansın.
Ki senken tek çarem...

Her aldığım zor nefeste,
ağzımı kapatan haykırışlarımsın...

Düşlerimi toprağından koparan,
vakitsiz hasat zamanımsın
ve de kahramanısın
nice korku dolu kabuslarımın! !

Aslında sen...
kendini sevdiğin kadar (da) yalnızsın biliyor musun.

ve inan ki; sana sunduğum sevgiye değmiyen bir insansın.

Sen var ya...sen kayıp zamansın! !

Ağla...yan,yakıl demedim ki sana

Sev dedim... beceremedin...