Sev dedim amma, Şiiri - Fikret Dündar

Seviyorum seni dediğimde
Şöyle demiştin güzelim.
Sev dedim amma,
Beni,
Beni sev demedim ya!
Özlemiştim,
Kıpır kıpırdı içim,
Görüşelim demiştim.
Yüzyüze,
Kısa zaman içinde!
Vaktim yok,
Bu olamaz,
Şimdi bu mümkün değil,
Diyen de
Sen oldun be bir danem,
Sen oldun yine.
Beni cezbeden,
Beni kendine aşık eden
Sen oldun güzelim.
Çok,
Hem de çok ürkek bir halin
Kaçmıyor hiç gözümden
Sanki,
Sanki korkar gibi bir halin var,
Sana acılar çektiren,
Seni mahveden,
Başka birisinden!
Kendine aşık eden de sen oldun,
Aman uzakta kal,
Gelme,
Bu mümkün değil
Diyen de.
Etme be güzelim,
Yetti artık,
İnsafa gel, ne olur
Kalp taşıyorsun sen de,
Azıcık kulak ver,
Yen korkularını,
Geçmişten ders al.
Bekliyorum,
En azından elimden geleni
Yapacağım de.
Bana da çektirme
Bastırmaya çalıştığın duygularla,
O güzel, o yapayalnız,
O yaralı yüreğine de,
Yazık be güzelim,
Evet, evet,
Ben de arzuluyorum,
Hem de en kısa zamanda
Bekliyorum,
İçtenlikle hem de,
Desene.
O kadar, ama o kadar
Mecalin kalmadı mı,
O kadar da duygu
Yoksunu musun be güzelim!
Bahane üstüne başka bahane
Söyleme,
Sürme onları önüme biteviye!
Durma,
Ne olur durma artık,
Durma,
Bana bir şeyler söyle!

Erenköy – İstanbul
20.09.2005

Fikret Dündar
Kayıt Tarihi : 22.12.2005 21:49:00