Zaman damlarken gözlerimden toprağın sinesine
Tutuştu zümrüdü anka ,tutuştu maviye aşık kuşların kanadı
O yangın sonrasında boyadım gönlümü senin rengine
Biraz zümrüt yeşili, biraz vişne kızılı
Ve , o kahrolası gözlerin karası
Sen uzak bozkırların çiçeğisin, hep aykırı
Gözlerin cennete çıkan yol güzergahı
Dudakların vişne bahçesi, kankızılı
Bakışların dipçiği çatlamış mavzer edası
Saçların bahardan çıkmış gelincik tarlası
Sen ki beklemesi güzel olan tüm duyguların kaynağısın
Hangi harabe gönle düşsen bahara erdirirsin.
Rüzgara küs bir katre suya hasretsin
Ki ben temmuzda doğmuş kırk ikindi yağmurları
Düşerim kankızılı dudaklarına
Ekinlerin başağa gebe kaldığı zamanda
Aşk akrebin kıskacında yaşama sanatı imiş.
Ki akrep kendini bile öldürür.
Aşkı boş ver iki gözüm
Haşa taparcasına ,canhıraşca
Sen sev beni
"Ki ben, senin muhkem duvarlarına asılmış
Bakılması mahrem bir çift gözüm
Engereğin dişinde ki zehre panzehir
Kurumuş ormanlara sevda taşıyan nehirim
Sen sev beni iki gözüm
Yangın sonrası rengine boyanmış iken gönlüm
Aşka vuslat bana ölümdür dudaklarından düşerken toprağa
Veda çığlığı yükselir o an
Kirk ikindi yağmurlarında
Sonu hesaplanmamış bir zaman ve nihayetinde ölüm
Düşerim kankızılı dudaklarına
İşte o anda
Sen sev beni iki gözüm
Burun kıvırma, derin düşünceler içinde boğulma
Tanrının kulunu sevdiği gibi
Sev beni ,sev beni
Muhammet Yalçın azizoğlu
Muhammet Yalçın AzizoğluKayıt Tarihi : 14.9.2018 16:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir ''ŞEHİR Kültür Sanat Dergisi 120 . sayısında yayımlanmıştır.
![Muhammet Yalçın Azizoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/14/sev-beni-iki-gozum.jpg)