Sev Beni Şiiri - İsmet Zeren

O çizginin bittiği yerdeyim
Bıraktığın yerde durulmuyor
Bekle dediğin
Anda
Kalınmıyor
Gün yine doğuyor
Gece yine oluyor
Aklıma düşen mahçup gölge
Yüreğime düşen ince sızı
Göz bebeklerimde umutsuz bie isyan
Yalancı dokunuşlarda unutulan
Tenimin bile tanımadığı yıkılış
Sürüklüyor beni insafsız utanışlara
Sev beni

Eğer geçecekse zaman
Beni bıraktığın yerde
Geriye bir kez bakmadan
Nasıl anlatırım tanrıya
Dualarımın itirazını
O gün
Bugündür demiştin ya
Dudaklarını bir bebek gibi büzerek
Sadece beni değil
Hayallerimide üzerek
Yıkılışım bir düğündü
Kurşunun kadar süratli
Sev beni

Sen kaçıncı defa gittin/unuttum
Her gidişinde
Aldın bir yanımı
Bilinmeyen tükenişlere götürdün
Sevda dik başlı demiştim
Salıncaklarda uyuttun
Her hıçkırıkta yanlızlık
Bana tanımadığım fallar açtı
Hiç usanmadan
Zehir gibi şerbetler sundu kader
Alın yazın budur diye
Hiç utanmadan
Sev beni

Yalvarmıyorum sana
Vazgeçmiyorum da senden
Git dersen kalacağım eminim
Ama kal dersen...
Hiç şımarmayacağım inan
Kapılar kapandıkça yıkılmıyor duvarlar
Tavanlar çöküverince yükselmiyor zeminler
Dert bir değirmen gibi yorgun
Gözlerimde bu gece
Sev beni

O zamanı silme demiştim
Bu anı ufalama üşüyen ellerimde
Hangi mevsime sığınsam yaprak döküyor
Bin yıla anlattım
Bin bir kere yemin ettim kendime
Utancım gidişinde yüz buldu
Isırıyor ısrarla sevdamı
Her direnişim bir yenilgi destanı
Şakilik büyüdükçe içimde
Aşkın bir talan bahçesinde ağlıyor
Sev beni

Oynama benimle
Sığınarak bedenime
Okşama öpüşlerimi bakışlarınla
Medlere götürüp cezirlerde tüketme
Yaşanılanı unutma dönüşlerimde
Sakladığını anlatma inanışlarıma
Her baharda bir başka zulme bürünme
Bırakma her gidişinde bir başka mektup
Kalbimin,sahibi belirsiz adres kutularına
Melekler gibi raksetme kanatlarımda
Sev beni

Pompei'yi kan bürümüş
Üç yüz atlı düşlerime yürümüş/erkekçe
Askerce bir selama tesellimdir diyemem
İçmekle masalları dinmiyor bu kalp ağrısı
Melhemine tenimi teslim edemem
Dokunuş bir düşse mavilerimde
Yıkılış bu kadar kolaymıydı ah ederken
Nar gibi kızaran masum yanaklarında
Sev beni...

Ölüm bir gülüyor bin ağlıyor
Tahta beşiklerde salınırken ayrılık
Kara trenin çuf çufunda kaldı çocukluk
Büyüdün diyorsan bana
İnan o zaman
Arz-ı veda dan sonra
Kürreyi arzın yıkılacağına
Sessizce..
Solacağım bahara
Yürüyoruz birlikte
Son demine mutluluğu al bu gece
Bir varmış dedikten sonra
Bir yokmuşu arama
Aşk varsa benlik yoktur sadece
Sev beni

Işıkla vuruldu karanlıklarım
Ummanımı doldururken ceviz kabuklarına
Usanış bu kadar basitmiydi
Tanrı yağdırırken gökten
Bir tufan bereketi
Tırnağını ucunu bile kıskanırken cümle canlıdan
Aldatış bu kadar ucuızmuydu ruhunla ibadeti
Her gülünün bir dikeni vardı
Ama bin dikeninde bir ah! ...
Bin gülle değil yarim
Bir ahınla
Sev beni..

Solmak ödülün olsaydı
Solmak için usulca açardım kollarına
Yanmak öpüşün olsaydı
Kuru bir yaprak gibi düşerdim dudaklarına
Ellerini tutmak kurtuluşum olsaydı
Kalbimi
Kelepçeyle vururdum bileklerine
Sevgim böyledir benim
İstiyorsan
Sev beni..

Nice aşklar yaşadım mavi sırlar yüklenmiş
Nice acılar tattım bin asırlık denklemmiş
Ayrılıklara daldım hasretlere eklenmiş
İhanetleri gördüm yalanlarla aklanmış
Sonun başlangıcındayım
Son bir defa
Sev beni

O eski bir oyundu
'Sev beni sayam seni'
Özlüyorum ben hala
O ilk günkü buseni
Çılgınca yaşamıştık
Aklımıza eseni
Bir defa duymak için
Telefonda sesini
Bugün ve yarınım yok
Anılarda
Sev beni

Aynı şehrin çocuklarıydık
Ama ayrı yüreklerin korkularıydık
Uzun akardı gönlümüzdeki ırmak
Benim yüreğime sızı
Senin yüreğine yazı bırakarak
Ben ölmek isterdim sense yaşamak
Hıçkıra hıçkıra ağlamak isterdim
Senin için ölümdü ağlamak
Yaz gibi gülmek gibi
Yani yaşamak gibi
Sev beni

Artık saklama seni
Utanma bana bırak
Su gibi ırmak gibi
Akayım kuytularına
Sevdam vursun tenine
Güneşten daha berrak
Uzanayım bensiz geçen
En derin uykularına
Sensiz geçen uzun asırlarıma hasret
Ve tanrımızın cennetine gülümseyen
En uzun ibadet gibi
Sev beni