Gülüşüne borcum var

Sev beni biliyor musun
Çünkü sevgiye senin gibi çok ihtiyacım var benimde
Çok sev biliyor musun beni
Yurtsuz vatansız topraksızım çünkü
Yüreğim delik deşik yangınlar var içimde iyileştirilemeyen söndürülemeyen...
Babasız ailesizim bide,
Beni çok sev sahipsiz ayna gibiyim kendime bakmadığım,
Çok sev beni korkularım var,
Tut ellerimden sar beni sana sığınmanın ötesindeyim çünkü,
Ellerim sıcak bedenim ateş ,
Hiç sarmadılar beni böyle çünkü
Hiç gitme yanımdan
Acemi hayatın figüranıydım sadece,
Senle olunca Senaryonun kahramanıyım
Sev beni biliyor musun hem de çok sev beni,
Çünkü seninle büyüdüm seninle güldüm
Hep hayatta ağladım ,kimseye sezdirmeden ve kimselere göstermeden...
Sen sildin yaşımı gözümden
Gülümsemenle yoluma devam ettim
Kondu pencereme senle güvercin
Sev işte çıldırasıya beni,
Paramparça edercesine üç bilinmeyenli denklem misaliyle...

Bir müzik dinliyorum sana dalıyorum,
Sanki kapı açılacak ta sen içeri gireceksin de
elinde çay bana geleceksin
Avucumun içini koklayıp Fikrimden beni öpeceksin…
Hep böyle umutlar sancılarındayım
Sonbaharın o nemli tarafındayım
Sensizlik üşütür mü bir gözlerini görsem ah” tan sonra bir oh ”çeksem
Ve gülüşünle ısınıversem, senin sığınağında...

Unutulan kullanılmayan bir kelime gibiymişim senden öncesinde,
Sensiz hep kendi kabuğumda
Ağlamaklı kendi diyarında
Sev beni biliyor musun
Çünkü sevgiye senin gibi çok ihtiyacım var benimde
Vatanım ol ,yurdum ol, toprağım ol…
Sen benim gerçeğimsin,
Ben ruhun varlığın hatta bedenin olurum...

Böyle ciğerimi koparırcasına bağırasım var sana:
“Sev beni”
"Gör beni"

Gülüşüne borcum var çünkü…